Chiang Mai!

Vanuit Ayutthaya met de trein (0,29 ct. per kaartje) vertrokken naar het vliegveld van Bangkok. En daar liepen we (Yes! --> Guusje) tegen de Starbucks aan. We mochten eerst nog even inchecken van haar maar daarna was het de hoogste tijd voor een Frappuchino Caramel double whipped cream...
Klein uurtje vliegen naar Chiang Mai, het gebied in het noorden dat toch wel in onze top 3 staat. Waarom? Het is groen, het lijkt koeler aan te voelen dan bijvoorbeeld het hete Bangkok en het heeft de meeste tempels per vierkante kilometer. Aldus Marco.
Dus 's middags de straat op, op zoek!
Zoeken hoefden we niet. Je loopt hier echt tempel in, tempel uit en tempel weer in. En nee, we gaan echt niet overal naar binnen. Maar die ene mooie die volledig van teakhout is opgebouwd, zowel van binnen als van buiten, die lopen we in. Guusje vindt een postzegeltje bladgoud en plakt het op een buddha zoals ze dat in Thailand al velen heeft zien doen. Ze lijkt het Buddhisme wel heel interessant te vinden. Goed, teakhouten tempel weer uit. We volgen het geluid van biddende monniken dat we horen op straat en lopen zo de volgende tempel weer in. Het blijft indrukwekkend om te zien en te horen, ruim 100 monniken in dezelfde kleding en houding die een soort zoemend of brommend gebed neuriën. We sluiten achter ze aan en blijven zo een poosje zitten. Mooi om dit na 12 jaar weer te beleven.
Wat óók een bijzondere belevenis was was onze middag tussen de olifanten gisteren. Aangezien wij absoluut géén toeristenritje op een olifant wilden maken heeft Marco ons aangemeld bij een Elephant Home om een middag tussen de olifanten door te brengen. Deze olifanten zijn bevrijd vanuit een situatie die niet oké was. Tot 10 jaar geleden mochten olifanten gebruikt worden om werk te laten verrichten. Na het verbod zaten veel mensen met een olifant waar ze niets meer mee konden. De dieren stonden aan een ketting, werden verwaarloosd of moesten kunstjes doen voor geld. De dieren zijn opgevangen door zogenaamde Elephant Homes waar ze de ruimte hebben, alle vrijheid en waar er niet op ze gereden wordt of kunstjes worden verlangd van ze.
De rit naar de olifanten is al een spektakel. In een 4-wheel drive slingerend door de jungle langs de banana trees, pomelo trees, lychee trees, rambutan trees, het zou zó een aflevering van 'De gevaarlijkste wegen' kunnen zijn. Zó gaaf! De chauffeur draait zijn raampje open en pakt een tak vol met lychee achtige vruchtjes uit een boom, longans, lekker!
We komen aan bij een Elephant Home met 3 olifanten, een héle grote Mama, haar kleine meisje Lucky van 8 maanden en nog een 3e eigenwijze dame. En dan. Dan bevindt je je ineens gewoon tussen de olifanten. En dat voelt zó goed! Ze eten uit onze handen, we lopen met ze naar de rivier, Jurre en Guusje spelen met ze in het water. En het is al heel snel normaal. Ze zijn machtig prachtig. Eén dingetje; als er 1-tje op je af komt lopen wel even een stapje opzij doen want een olifant loopt gewoon door. Win je niet. Kleine Lucky probeert Jurre z'n slipper te pakken te krijgen. Gaat op het voetbed staan en draait haar slurf om het teengedeelte. Duw je Lucky even opzij toch? No way! Krijg je geen beweging in.
Het is aandoenlijk en onvergetelijk om Jurre en Guusje zo vol adoratie en op hun gemak tussen deze olifanten te zien. Dit zullen we nooit meer vergeten.
De rit terug uit de jungle zijn we er alle 4 stil van.
Vandaag maar weer eens een tempel bezocht, de Doi Suthep. Volgens de verhalen ligt hier een relikwie van Buddha begraven. Veel goud, veel belletjes.
Terwijl ik foto's loop te maken komt Jurre naar me toe: "Als je Guusje soms zoekt, die zit weer bij een monnik" Het fascineert haar echt.
Vanavond onze laatste avond in Chiang Mai. Morgen een lange dag reizen met 2 binnenlandse vluchten en een boottocht die ons brengen naar Koh Samui!
Chillen op een eiland :-)
Heb Marco z'n Padi tussen de reispapieren meegenomen, zou gaaf zijn als hij een paar mooie duiken kan maken!